Jedlina-Zdrój

Nie jest znana dokładna data powstania Jedliny-Zdroju, a różne źródła podają czasami mocno oddalone w czasie daty, sięgając nawet do wieku XIII, gdy miał tutaj istnieć warowny gródek, wchodzący w skład granicznej linii obronnej księstwa świdnicko-jaworskiego. 

Bliższe nam dzieje związane są z tutejszymi źródłami mineralnymi, które znane były już prawdopodobnie w XVI wieku, ale leczniczo zaczęto je wykorzystywać dopiero w latach 20-tych XVIII wieku, gdy ziemię ze źródłami kupiła rodzina von Seherr-Thoss. Zlecili oni przeprowadzenie badań właściwości wód i wkrótce miejscowość zaczęła rozwijać się jako uzdrowisko. Na cześć żony właściciela, Charlotty, nazwano je Charlottenbrunn. Zbudowano pierwszy dom zdrojowy, wytyczono ścieżki i do Jedliny-Zdroju zaczęli przybywać goście. Uzdrowisko rozwijało się powoli, bowiem miało sporą konkurencję w postaci istniejących już wcześniej uzdrowisk w Szczawnie-Zdroju i Starym Zdroju. Nigdy też nie wyrosło na znaczący ośrodek leczniczy, a jego kariera została zagrożona na początku XX wieku zanikiem wód mineralnych. Stało się to za przyczyną szkód górniczych wywołanych przez działające w okolicach Wałbrzycha kopalnie.

Obecnie w uzdrowisku leczy się m.in. schorzenia układu: pokarmowego, oddechowego i moczowego. W Szpitalu Uzdrowiskowym Teresa prowadzona jest wczesna rehabilitacja kardiologiczna. Malownicze położenie Jedliny-Zdrój w otoczeniu masywów górskich sprzyja wędrówkom kuracjuszy, na potrzeby których wytyczono nowe szlaki spacerowe. Jedlina-Zdrój posiada niewielki i skromny Park Zdrojowy, ale urocze położenie w niewielkiej kotlince otoczonej zewsząd wzniesieniami pozwala całkiem miło spędzić tutaj czas, zwłaszcza że kilka lat temu wytyczono Uzdrowiskowy Szlak Turystyczny m.in. na szczyt Borowa nad Wałbrzychem.

Z zabytków Jedliny-Zdroju warto wspomnieć o dawnym kościele ewangelickim, przekazanym obecnie parafii katolickiej, stojącym nieco powyżej ulicy Piastowskiej. Niektóre z budynków uzdrowiska pochodzą z XIX wieku i odznaczają się ciekawą architekturą. W centralnej części miasta mieści się Dom Zdrojowy z końca XVIII wieku. Budynek gruntownie przebudowano w XIX wieku, nadając mu klasycznych cech. W pobliżu mieści się stylowa pijalnia wód mineralnych, gdzie degustować można miejscową wodę leczniczą o łagodnym, orzeźwiającym smaku (stosowane w kuracji pitnej szczawy wodorowęglanowo-wapniowo-magnezowe).

Autor: Katarzyna Matuła