Parki miejskie w Świdnicy

Tereny zielone zajmują ponad 30 proc. powierzchni Świdnicy. Charakterystycznym elementem krajobrazu miasta są parki utworzone pod koniec XIX w. na miejscu zewnętrznego pierścienia umocnień twierdzy. Rośnie w nich ok. 120 gatunków drzew i krzewów rodzimych i egzotycznych. Po II wojnie światowej ich założenia przestrzenne uległy znacznej deformacji, mimo to wciąż mają duży urok i warto pospacerować alejkami w cieniu pomnikowych drzew. Najstarszy i najcenniejszy jest drzewostan Parku Młodzieżowego, rozciągającego się na pow. 7,6 ha między ul. Kolejową, Armii Krajowej i Tenisową. Jego część, przy dzisiejszym dworcu PKS była dawniej cmentarzem garnizonowym o czym przypomina samotny kamień upamiętniający i stojący na środku jednej z alei obelisk ofiar prusko-austriackiej wojny 1866 roku W parku rosną m.in. buki, cisy, sosna czarna, jodła grecka, modrzew, platan czy miłorząb japoński. Ulubionym miejscem spacerów świdniczan jest Park Centralny w południowej części miasta nad potokiem Witoszówka. Do XVIII w. nad potokiem istniała wieś Schreibendorf, zlikwidowana ze względów strategicznych, gdyż leżała w pobliżu Reduty Wodnej twierdzy świdnickiej. W 1911 roku zorganizowano tu wielką ogólnoniemiecką wystawę rzemiosła i przemysłu, nad Witoszówką przerzucono ładny żelbetowy most – pierwszy taki obiekt w Świdnicy, a w 1916 roku zbudowano czynną do dziś halę sportową. 133  W ostatnim czasie duże zmiany zaszły w parku im. gen. Władysława Sikorskiego położonego w północnej części Świdnicy. Odnowiono m.in. aleje, wytyczono plac zabaw dla dzieci i wybieg dla psów. Ozdobą Parku jest replika trójpłatowego samolotu Fokker Dr. I, którym latał Manfred von Richthofen, zwany jako „Czerwony Baron”. Ten pochodzący ze Świdnicy najsłynniejszy pilot myśliwski z I wojny światowej mieszkał w pobliskiej willi nr 19 przy ulicy Sikorskiego, gdzie do 1945 roku działało muzeum poświęcone jego osobie.